ขี้มูก...ที่ประตูรถเมล์
วันหนึ่งหลังจากที่เรียนต้นกล้าชีพเสร็จเรียบร้อยเราก็นั่งรถกะป๊อออกไปเส้นลาดพร้าวเพื่อต่อรถเมล์ กลับห้อง(สาย1XX) พอขึ้นเราก็รีบหย่อนก้นลงเบาะแรกติดประตูทางขึ้นลง ระหว่างที่นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยว่า เอ...จะทำอะไรกับ Blog ต่อไปดีหว่า??? นั่งไปด้วยคิดไปด้วยตาก็มองไปเรื่อยๆ
ทันใดนั้นเอง!!! ตาก็มองไปที่กระเป๋ารถเมล์ที่ยืนพิงอยู่ที่ประตูรถเมล์ กระเป๋ารถเมล์คนนั้นกำลังเอานิ้วชี้บรรจงแคะขี้มูกอย่างเมามันส์(คงจะคันมาก) เสร็จแล้วคุณพี่คนนั้นก็ทำเนียนเอามือไปเกาะที่ประตูรถเมล์แล้วก็ป้ายไว้ที่ขอบประตูรถเมล์มองเห็นได้ชัดว่าเป็นคราบเปียกๆ(ตอนนี้เห็นแล้วเริ่มอยากจะอ้วกแตกออกมา) แต่ในหัวสมองก็คิดแล้วล่ะว่าแม่งใครจะเป็นผู้โชคร้ายไปโดนขี้มูกก้อนนั้นวะ นั่งไปมองไปก็จะอ้วก คนขึ้นๆลงๆตามป้ายรถเมล์ตั้งแต่ประมาณ ลาดพร้าว ซ.112 ไปเรื่อยๆ จนถึง ลาดพร้าว ซ.1 555 ไม่มีผู้โชคร้ายมีแต่เฉียดๆ แต่ก็ไม่รู้นะว่าคนที่เข้ามาอ่าน Blog นี้จะมีใครเคยจับไปบ้างรึป่าว 555+
ทันใดนั้นเอง!!! ตาก็มองไปที่กระเป๋ารถเมล์ที่ยืนพิงอยู่ที่ประตูรถเมล์ กระเป๋ารถเมล์คนนั้นกำลังเอานิ้วชี้บรรจงแคะขี้มูกอย่างเมามันส์(คงจะคันมาก) เสร็จแล้วคุณพี่คนนั้นก็ทำเนียนเอามือไปเกาะที่ประตูรถเมล์แล้วก็ป้ายไว้ที่ขอบประตูรถเมล์มองเห็นได้ชัดว่าเป็นคราบเปียกๆ(ตอนนี้เห็นแล้วเริ่มอยากจะอ้วกแตกออกมา) แต่ในหัวสมองก็คิดแล้วล่ะว่าแม่งใครจะเป็นผู้โชคร้ายไปโดนขี้มูกก้อนนั้นวะ นั่งไปมองไปก็จะอ้วก คนขึ้นๆลงๆตามป้ายรถเมล์ตั้งแต่ประมาณ ลาดพร้าว ซ.112 ไปเรื่อยๆ จนถึง ลาดพร้าว ซ.1 555 ไม่มีผู้โชคร้ายมีแต่เฉียดๆ แต่ก็ไม่รู้นะว่าคนที่เข้ามาอ่าน Blog นี้จะมีใครเคยจับไปบ้างรึป่าว 555+
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น